Stad der engelen

2 augustus 2009

We zijn ondertussen alweer een tijdje van het eiland af. We hebben daar een fantastische tijd gehad en enorm genoten. Vooral de rust en de natuur waren schitterend. Met tranen in de ogen gingen we weg. Op de boot nog wat mooie foto’s gemaakt van het eiland en aan de vaste wal gekomen de taxi genomen naar Trat. Daar moesten we even wachten op de bus naar Chanthaburi. De busreis, 1,5 uur verliep prima. We kregen water aangeboden en we hadden zelf wat te smikkelen mee genomen. Aangekomen op het station stonden de taxichauffeurs alweer te wachten. We hadden een adres gekregen van de manager van het KB resort. Een, volgens haar goed hotel voor ongeveer 700 baht (15 euro), of er een zwembad was dat wist ze niet echt. De taxi chauffeurs wisten ook niet of er een zwembad was en vertelden ons dat we beter naar het Maneechan resort konden gaan. Daar was een zwembad en het zou mooi gelegen zijn. Niks was minder waar. Een schitterend hotel, laagbouw, in Chinese stijl. Lange overdekte gangen in de buitenlucht met daaraan allemaal kamers. Verschillende prieeltjes, veel gras, een speeltuintje en een mooi zwembad, met een ruim gedeelte waar Esther kon staan. Het personeel was zeer vriendelijk en deed z’n uiterste best om ons te verstaan. Waarschijnlijk kwamen er niet veel buitenlanders in het hotel omdat het personeel over het algemeen nauwelijks Engels sprak. Wij waren dan ook de enige buitenlandse gasten.
We hebben daar 4 nachten geslapen en hebben het rustig aan gedaan. We zijn met z’n allen naar Sea World geweest. Een soort Dolfinarium Harderwijk waar je met dolfijnen kunt zwemmen. Ik had me een soort voorstelling gemaakt van het gebouw, hoe het er uit zou zien. Helaas liet ik me daarin beïnvloeden door Harderwijk en had ik een mooiere voorstelling dan dat het in werkelijkheid was. Wat een oude troep. Lelijk, niet geschilderd, oude bassins waar de dolfijnen in zwommen en geen sfeer. Ook was er nauwelijks publiek en waren er in totaal 9 dolfijnen. Toch was het zwemmen met de dolfijnen fantastisch. We mochten een uur met ze zwemmen. Moesten wel alle sieraden afdoen, nagels knippen en zwemkleding en een zwemvest aan. Wij met z’n allen naar een vlot in het midden van het bassin gezwommen waar ons werd verteld dat de kinderen niet moesten gaan huilen omdat de dolfijnen daar niet tegen zouden kunnen. Helaas gaf Esther na een minuut of 15 aan dat ze bang was. Aangezien ik al een rondje met de dolfijn had gezwommen ben ik terug gezwommen met Esther, wat op zich niet zo slecht uit kwam omdat ik zo ook een paar foto’s en video’s kon maken. Gaf Arina in het begin aan dat ze bang was en niet wilde zwemmen met de dolfijnen, na een minuut of 20 lag ze samen met Ingrid in het water. Uiteindelijk is ze helemaal zelfstandig met de dolfijnen wezen zwemmen. Ook Niels vond het fantastisch. Hij heeft de dolfijn zelf nog kusjes gegeven. Toen de dolfijn hem een kusje op de mond wilde geven, spuugde deze wat water in het gezicht van Niels. Daarna naar een dolfijnen show geweest. Deze werd gegeven voor zo’n 20 man publiek. Maar dat weerhield de vrouwelijke spreekstalmeester er niet van om alles uit de kast te halen. Aan het volume en het enthousiasme in haar stem te horen maakte haar niet uit of ze nu voor 20 of voor 200 man moest presenteren. Aan het eind nog een stukje gevaren in een watertrapbootje en nog wat souvenirtjes gekocht.
Het mooie aan Chanthaburi is het feit dat hier weinig toeristen komen. We worden weer van alle kanten aangekeken en Arina en Esther worden weer regelmatig aangeraakt. Dat trouwens tot ergernis van Esther. Zij moet er helemaal niks van hebben. Toen we aan het lopen waren in het Taskin park, een park ter ere van koning Taskin uit de 18e eeuw, kwam er een Thaise dame op ons afgelopen. Zij sprak ons in goed Engels aan en vroeg hoe Esther in de draagdoek zat. Ze had zoiets nog nooit gezien in Thailand en was reuze geïnteresseerd. Ingrid heeft haar het principe van de draagdoek uitgelegd en de vrouw heeft zelf ervaren hoe het was om de doek om te hebben. Aangezien Esther niet wilde meewerken moest de dagrugzak maar als kind fungeren. Arina was helemaal onder de indruk van de dame en heeft haar wat geld geven. Ze had die ochtend juist wat geld van ons gekregen om zelf iets van te kopen. De vrouw had het overduidelijk niet nodig, maar nam de 1 Baht (ongeveer 2 cent) aan waardoor Arina erg trots en blij was. Toen we later verder liepen vertelde Arina dat we die vrouw maar voor mama moesten inruilen. Die mevrouw was de leukste die ze ooit had ontmoet. Mama moest dan maar weg en die mevrouw moest dan maar de plaats van mama innemen. Dit vonden we allemaal geen goed idee en hebben dat dan ook maar niet gedaan.
Zaterdag 1 augustus de bus naar Bangkok genomen en naar het Prince Palace hotel gegaan. Een gigantisch groot hotel met 4 enorme torens waar de kamers in zitten. Het is er druk, er zitten heel veel Nederlanders doordat er een Nederlands reisburo aanwezig is. Via hen kun je met enorme korting in de kamers (wij dus ook). Het is allemaal erg onpersoonlijk. Voor ons heel raar om te merken dat alles zo anoniem is omdat in elk resort of hotel waar we zijn geweest we uiteindelijk door het personeel werden herkend. Vaak waren we de enige gasten of was het hotel/resort zo klein dat we elkaar vaak zagen. Het ontbijt buffet is trouwens het beste wat we tijdens deze reis hebben gehad.
We verblijven in een studio met 2 slaapkamers en een woonkamer. Dat is erg fijn, omdat we na al die maanden een beetje privacy hebben. Als de kinderen op bed liggen( met z’n drieën op 1 kamer) hoeven we de kamer niet uit en kunnen we rustig wat kletsen of een spelletje doen zonder stil te zijn.
Het is ook goed om de laatste dagen in Bangkok te verblijven. Toen we in april hier aankwamen hebben we weinig gezien en waren nog wat voorzichtig en onwennig. Nu hebben we veel meer gezien en meegemaakt in Thailand en lopen we ook wat gemakkelijker het hotel uit om de buurt te verkennen.
Vandaag naar het Lumpini park geweest. We hebben daar in een trapbootje gevaren. Toen we wilden instappen in het bootje zwom er een varaan bij de bootjes rond van ongeveer een meter lang. Eenmaal in het bootje zagen we schildpadden zwemmen en een varaan van minstens 2 meter groot. Hier zijn we maar uit de buurt van gebleven. Heel apart om zulke beesten midden in de stad tegen te komen, temidden van gigantische wolkenkrabbers.
’s Avonds boodschapjes gedaan in de 7 eleven een landelijk verspreide supermarkt. Terugkomend in het hotel liep ik nog een oud collega van mijn huidige werkplek ( FPC Veldzicht afd. zuid 3) tegen het lijf Nog even mee gekletst en daarna lekker op de kamer gegeten.
We willen in Bangkok nog naar het nationaal museum, fietsen en een aantal tempels bezoeken en natuurlijk lekker zwemmen bij het hotel.

Tot schrijfs,
Peter